Motorvakantie van 21-6-2017 t/m 26-6-2017 naar de Franse Alpen.
Mag ik u voorstellen de rijders:
Günter Voermans
Aprilia Tuono 1000 R Factory
Karel Haanen
Triumph Street Triple (Yamaha MT07)
Jos Bos
Kawasaki Z1000SX
Voorwoord:
In 2016 ben ik voor het eerst met deze motorrit mee gegaan en door de uitstekende hulp/aanwijzingen van Günter en Karel had ik me het rijden in de toen Italiaanse bergen enigszins eigen gemaakt. Deze ‘kennis’ mocht niet verloren gaan maar zelfs ‘uitgebreid’ worden en daarom wilde ik in 2017 natuurlijk ook weer van de partij zijn. Doorgaans wordt deze rit gepland rond Hemelvaart maar aangezien onze dochter aangegeven had de zaterdag ná Hemelvaart in het huwelijksbootje te stappen had ik al begin 2017 de vraag gesteld of een andere datum voor de motorrit ook tot de mogelijkheden behoorde. Gelukkig werd mijn verzoek door Günter en Karel gehonoreerd en werd de rit gepland in de maand juni, waarvoor mijn grote dank, zéér zeker nu terugkijkend op de gehele reis.
Dag -1, dinsdag 20 juni 2017
De aangeschafte nieuwe motor van Karel (Triumph Street Triple) had na 1000 km een beetje (teveel) olie verbruikt. Het bleek een productiefout te zijn maar daags voor vertrek kon hij de motor toch ophalen, voorzien van een nieuwe cilinderkop. Echter bleek al snel dat het een ‘maandagmorgenmotor’ was en kon hij diezelfde avond de defecte motor (vastgelopen) weer omruilen tegen de leenmotor (Yamaha MT07). Toch heel jammer voor Karel.
Dag 1, woensdag 21 juni 2017
In alle vroegte (06.00 u) zouden we op woensdagmorgen 21-6-2017 vertrekken met hele goede weersverwachtingen naar het even zonnige zuiden van Frankrijk: de Franse Alpen.
Eerst moesten echter de geplande routes die de avond tevoren nog door Günter ‘ge-update’ waren nog even gedownload en geladen worden. De leenmotor van Karel werd nog goed bepakt en al snel was het geluid van onze motoren voor de uitzwaaiende ouders van Karel goed hoorbaar. De eerste kilometers werden voornamelijk gereden op snelweg-asfalt, dit met het oog op de voor deze dag te overbruggen afstand. Tijdens een tankpauze werd een broodje en een flesje drinken genuttigd en langzamerhand werd de snelweg ingeruild voor ‘doorgaande’ wegen.
Karel kreeg het zelfs voor elkaar dat een Franse meid voor hem in een vuilnisbak ‘dook’. Hij had (per ongeluk?) zijn motor-sleutel erin gegooid!!.
Dat de navigatie van Günter van ‘streek’ was, of waren het de ge-update routes, bleek toen we plotseling voor de Zwitserse grens stonden (!). Een hotel werd al snel gevonden en na een verfrissende douche smaakte ‘de Leffe’ op het terras heerlijk.
Daarna werden de bedden verdeeld:
Dag 2, donderdag 22 juni 2017
Omdat we enigszins van onze route ‘af’ waren werd via onze navigatie koers gezet naar de ‘Route de Grand Alpes’. Midden door Genève was ook (hete) verrassing, maar al snel werden de wegen bochtiger, de omgeving groener (!) en naarmate de dag vorderde verdwenen de bomen en werd het ‘kaler’. Een geweldige belevenis kan ik het noemen: rijden in de Franse Alpen, bocht na bocht na bocht na bocht…….
Een gezonde hap tijdens een tussenstop:
Het rijden op een Yamaha MT07 weerhield Karel er niet van te laten zien dat hij toch een Triumph-rijder is.
Even tijd voor een kiekje…..
Op weg naar de volgende top, de Col de L’Iseran (2770m) Wat een bochten weer, fantastisch.
Ik had echt compassie met de mensen die we onderweg tegenkwamen die deze pas (en andere) met de fiets beklommen en afdaalden.
Dat is pas echt afzien, maar ja, zij kiezen er zelf voor, alhoewel er volgens mij soms tussen man en vrouw (zij fietste meestal achteraan!) menig woordje is gevallen (‘wat doe je me aan’). Geef mij dan toch maar de motor: geweldig rijden.
Na deze Col werd weer een overnachtingplaats gevonden. Bij het inrijden van een dorpje nodigde een groot bord ‘Motor Welcome’ ons uit. De motoren konden in een aparte garage gestald worden en de ober, drukdoende met het ‘vermoorden’ van de aanwezige vliegen, hetgeen niet echt hielp omdat Günter de raam weer openzette (!?), voorzag
ons van een heerlijke maaltijd. ’s-Avonds op tijd het bed weer opgezocht, maar niet voordat we de Leffe weer geproefd hadden.
Dag 3, vrijdag 23 juni 2017
Heerlijke bochten, fietsers, auto’s, motoren, koeien, schapen en wandelaars is zoal wat we onderweg allemaal tegenkwamen. Uiteindelijk beland je dan boven op de Col de Galibier met een prachtig uitzicht.
Ik had wat probleempjes met het maken van ‘selfies’, maar dat hadden jullie natuurlijk al gezien. Günter en Karel kwamen wel steeds beter in beeld maar ‘die man met zijn dikke kop’ stond steeds vooraan (), misschien toch eens in de leer gaan bij een van onze kinderen?
Naar ‘boven’ rijden met de motor is geweldig, naar beneden afdalen is ook een kunst, maar ik kreeg ook dit jaar weer van Günter en Karel de nodige tips en aanwijzingen zodat het rijden steeds gemakkelijker ging. Het plezier in het
rijden werd daardoor nog steeds groter. Ik kan het jullie echt aanraden (voor het volgende jaar): probeer het ook eens en ga eens mee. Er wordt altijd met elkaar rekening gehouden.
Karel heeft ook de nodige filmpjes gemaakt vanaf zijn motor. Deze zullen (t.z.t.) te zien zijn op de site van MC ’t Wimke (https://www.mctwimke.nl)
Onderstaand weer een ‘selfie’ gemaakt tijdens een pauze. Naast het feit dat er veel gelachen werd (heel belangrijk!) zijn de smiles bij Günter en Karel op de selfies/foto’s veelal te wijten aan mijn fotografeerkunst.
Rond een uur of zes werd weer een onderkomen gevonden, ditmaal in de ‘middle of nowhere’. Er stonden slechts 2 ‘huizen’ midden in de natuur. Motor voor de deur en douchen.
Als eerste werd ’s-avonds natuurlijk het thuisfront geïnformeerd: ‘waar we beland waren, dat alle botten nog op de juiste plek zaten, dat we een mooie tocht/rit hadden gehad”, enfin u kent dat wel, dit alles natuurlijk onder het genot van..….juist u raadt het al.
Aangezien wij de enige gasten waren en Günter de ober in het vorige pension goed geobserveerd had richtte ook hij ‘s-avonds onder de aanwezige vliegen een waar slagveld aan met een telescopische vliegenmepper. Dat deze dode vliegen er ’s-morgens nog lagen was mede te danken aan het feit dat er geen andere gasten waren, althans dat was ons vermoeden.
Zie hier de Telescopische vliegenmepper en let op hun smiles…..(ik stond er weer net (niet) op).
Dag 4, zaterdag 24 juni 2017
Na een voor Franse begrippen goed ontbijt werden de motoren weer beklommen om deze dag weer de nodige bochten/wegen te verslinden. Heerlijk weer, al voor de vierde dag op rij, zorgde er mede voor dat ook deze dag weer onvergetelijk werd. Tijdens een van de tankstops zag Günter dat de tassen bij Karel niet ‘goed’ op de motor zaten. Het waren tassen van Günter die noodgedwongen ingezet waren voor de leenmotor van Karel.
De tassen raakten de achterband (!) en waren al plaatselijk ‘doorgesleten’. Niet je eigen motor, niet je eigen tassen het kan niet erger, Karel. Jammer voor jou maar volgend jaar gaan we (hopelijk) weer, en dan met je eigen motor (en tassen). De tassen werden opnieuw bevestigd en al snel kon de reis voortgezet worden.
Na wederom een geweldige rit werd naar een overnachtingsplaats gezocht. Een leuk (chique) hotel werd in de directe omgeving gevonden, waar Günter en Karel gingen informeren naar de mogelijkheden en prijzen.
Uit het hotel terugkomend werd me verteld dat Günter en Karel besloten hadden dat ‘ik alleen mocht slapen’.
Mijn opmerking ‘Goh, blijven jullie dan de hele nacht wakker?’ wees uit dat ik het niet begrepen had: 1 eenpersoons kamer en 1 tweepersoonskamer. Na een heerlijke douche, een Leffe en een heerlijke maaltijd (ja, wat kan het leven toch mooi zijn) werd de binnenkant van de oogleden weer bekeken.
Dag 5, zondag 25 juni 2017
Besloten werd om ‘af te zakken’ naar Luxemburg, maar gedurende de ochtend bleek dat de route eentonig en niet zo ‘spannend’ was (van dorpje naar dorpje). Vervolgens werd via een stukje autobaan koers gezet naar Duitsland (richting Karlsruhe) omdat daar bepaalde routes bij Günter bekend waren en meer perspectief boden.
In tegenstelling tot de reis van vorig jaar (Italië) was er deze reis nog niet veel ijs gegeten. We besloten dit wat in te halen en rond het middaguur ging er toch een ijscoupe naar binnen, heerlijk.
De Duitse B48 werd verslonden en wat stond er ‘s-avonds in het motorhotel weer op ons te wachten: ja, hoor een selfie en een Leffe…….., heerlijk (die Leffe). Omdat we nu in Duitsland zaten was het ook weer eens tijd voor frites.
Een heerlijke ‘schnitzel’ met pommes (Nee Günter, geen ‘Franse frietjes’ maar Duitse pommes) smaakten prima.
Dag 6, maandag 25 juni 2017
Na een heerlijke ontspannende nacht was de laatste dag van de trip al weer aangebroken.
P.S., de blauwe Yamaha op de foto was niet die van Karel.
Een laatste ijsje werd onderweg nog verorberd en via een self….. vastgelegd.
Nog een korte pl?s pauze. Kijk eens naar de lucht, alweer heerlijk motorweer. De eerste helft van deze dag werden nog binnenwegen opgezocht en het laatste gedeelte werd toch snelweg-asfalt.
Uiteindelijk bleek dat we deze trip rond de 2900 km hadden gereden.
Omdat Günter niet wist of hij ’s-avonds nog wat te eten kreeg (!) hebben we onderweg toch nog maar ergens iets gegeten. Zelfs ik had niet in de gaten dat ik een selfie nam.
Laatste selfie:
Terug in Velden na een perfecte, formidabele, gezellige, inspannende, ontspannende, fantastische trip naar de Franse Alpen. En nee, ze lachen niet om mijn kapsel (hoop ik) maar vanwege de zeer geslaagde reis.
Günter en Karel, hartstikke bedankt en tot volgend jaar.
Jos Bos
