Op het programma stond een rit uit ons oprichtingsjaar 1992. De weersverwachting voor het Paasweekend was niet best. Koud en wisselvallig. Maandag ochtend na het opstaan meteen het weer gecheckt. Het had behoorlijk geregend. De regenmeter toonde 15 ml. Veel erger was echter de thermometer buiten in de tuin; die gaf schamele 3 graden aan. Plus, dat wel. Maar dat kan toch niet kloppen? Meteen de computer gestart. Ondertussen met het mobieltje de weerapp geopend. Jawel hoor, beide bevestigden de temperatuur! Digitaal en analoog waren het met elkaar eens. Brrrr. Buienradar vertelde gelukkig wel dat het tijdens de rit droog zou blijven. Het regenpak kon thuis blijven.
Bij ons nieuwe clublokaal De Herberg bleek dat iedereen het weerbericht had gelezen en zich goed had voorbereid. De meesten hadden drie lagen aan, sommigen zelfs vier. Onder de jas wel te verstaan! Dat leidde ertoe dat de knopen van sommige jassen behoorlijk strak stonden. Of waren de jassen tijdens de winterschoonmaak toch te heet gewassen?
Om 11.00 uur bleek dat 16 leden met hun machines de kou durfden te trotseren. Zo’n openingsrit is natuurlijk een goede gelegenheid om te kijken wat er gedurende de winter aan nieuw materiaal is aangekocht. Dé blijkvanger was de geheimzinnige Triumph Street Triple RS van Karel. En er was de nieuwe helm van Etiënne. Niet nieuw maar wel bijzonder was de bordeaux rode Honda Goldwing van Günter. Die was er namelijk 25 jaar geleden ook al bij! Bij het aanschouwen van het nieuwe motorspul constateerde Ivo trouwens dat zijn Yamaha Thunderace ook bijna een oldtimer is. Geen traction control, geen ABS, analoge tellers, vier carburateurs, choke. Welkom in 2017.
Uitgezwaaid door een viertal fans vertrokken we kort achter elkaar in twee groepjes naar het land van Maas en Waal. Sinds 1992 waren er toch wel dingen veranderd. Het meest in het oog, of eigenlijk in het zitvlak, sprongen de vele drempels. Vooral in het Brabantse deel van de route. Een nieuwerwetse uitvinding waar de motorrijder niet blij van wordt. Verder bestond het grootste deel van de route tegenwoordig uit 60 kilometer wegen waar je niet harder mag dan 100 km/uur.
Op de pauzeplaats bleek dat de eerste groep net hun drankje had. Fijn plaats genomen aan de gereserveerde tafel. Daar bleek dat de fans al foto’s op Facebook hadden geplaatst. Konden wij tijdens de pauze naar ons zelf kijken. Ook iets dat 25 jaar geleden nog niet bestond…. We hebben met zijn allen tegelijk gegeten (royale uitsmijters) en zijn weer direct achter elkaar voor het tweede deel van de route vertrokken. Er was één spijtoptant die van groep verruilde maar daar doen we natuurlijk niet moeilijk over. Draaien we tegen vieren de Lingsforterweg op, en warempel, ook daar zijn ze de laatste jaren niet zuinig geweest met drempels.
De kou en het type wegen hielden de snelheid laag en er zijn (daarom?) geen nare dingen gebeurd. Uiteindelijk viel het weer reuze mee. De weg was al snel droog. Tot de pauze was het wel koud. Handvatverwarming blijkt dan een fijne luxe. Na de pauze was er veel zon en de kou verdwenen.
Al met al een geslaagde rit. Helaas viel er toch één slachtoffer te betreuren. In een van de laatste lange bochten in het Tuindorp wierp de Paashaas zich onder de Goldwing van Günter. De Wing is onbeschadigd maar de Paashaas (het konijn) heeft het niet overleefd. Dat wordt volgend jaar improviseren!
Voor diegene die de Rit nog eens willen rijden download hier de routebestanden (itn en gpx). Klik rechts op de link en kies voor link opslaan als.
