Na een in het ‘water gevallen’ verrassingsweekend in juni 2021 (hoog water) werd eind september 2021, van 24 tot en met 26 september om precies te zijn, een tweede poging ondernomen om een geslaagd motorweekend te organiseren.
Was het weer in het voorafgaande weekend van 17 september nog uitstekend, de vraag kwam al snel: ”zijn we niet te laat?” Maar wat bleek: ook voor dit weekend waren de weersverwachtingen GOED.
Dus verzamelden we, 8 personen in totaal te weten Roy, Noud, Erwin, Hans, Jan, Michiel, Pedro en Jos, bij het tankstation in Kaldenkerken alwaar we vertrokken rond de klok van half negen.
Het weer was wat bewolkt maar dat zou gedurende de dag veranderen. De eerste stop was de Biker-ranch in Simmerath alwaar genoten werd van een ontbijt dan wel ‘Käsebrötchen’. Rond half twee kwamen we via allerlei weggetjes (je weet wel hoe dat gaat) aan bij het pension in Schalkenmehren. Een Nederlander had zich hier een aantal jaren laten verleiden een pension/restaurant te beginnen en heette ons van harte welkom.
En toen begon het ‘feest’. Er moest betaald worden. Jan 8ten had zich als laatste via Roy aangemeld maar omdat een 1-persoonskamer niet meer beschikbaar was kreeg hij een 2-persoonskamer (kamer 11) en de prijs was er dan ook naar. Toen kwam Michiel, ook een 1-persoonskamer omdat hij na de ‘eerste aanmeldronde’ aangegeven had alsnog mee te willen. De prijs was meer dan het verblijf op een 2-persoonskamer maar (aanzienlijk) minder dan wat Jan moest betalen. De overige deelnemers betaalden de afgesproken prijs voor 6 personen op 3 2-persoonskamers.
Duidelijk was nu ook waarom hij bij Jan begonnen was met afrekenen😊😊😊.
De koffers werden van de motoren gehaald en ’s-middags werd nog een heerlijk rondje gereden.
Een korte uitleg is vereist: Het pension was ongeveer 600 meter verwijderd van het restaurant waar gegeten moest worden. Tijdens de wandeling naar het pension hebben we regelmatig het kamernummer van Jan (K11) hoorbaar gemaakt. Of Jan hier baat bij heeft gehad: ik vermoed het niet, maar 1 ding was zeker: ‘hij voelde zich genaaid door een Nederlander’.
‘s-Avonds werd genoten van een heerlijke maaltijd waarbij de beloofde ‘Burger mit pommes’ veranderd was in een ‘Kipkerrie met rijst’. Ook dit was lekker maar voor sommigen voorzien van wat teveel zout😊. Een heerlijke Weizen (licht of donker) loste dit wel op.
Zaterdag beloofde een heerlijke dag te worden aldus de vooruitzichten. ’s-Morgens was het nog wel wat nevelig maar dat veranderde rond het middaguur.
De motoren hadden ’s-nachts buiten gestaan, het was vochtig, had wat lichtjes geregend en misschien daarom wilde de motor van Jan niet starten.
De niet-meegenomen startkabels waren dus niet voorhanden en daarom werd besloten de motor een zetje te geven. Na 50 meter, gelukkig bergafwaarts, sprong de motor aan maar Erwin had hier waarschijnlijk niet op gerekend en hij maakte als een waardige opvolger van Epke Zonderland een mooie koprol met afsprong. Gelukkig (of misschien ook niet) had hij zijn eigen helm op.
Jan gaf aan dat de motor altijd startte en dat waarschijnlijk de oorzaak te vinden was in het feit dat de motor niet op de middenbok maar op de zij-standaard gestaan had. Hij zou ’s-Avonds de motor op de middenbok zetten dan zouden we hier zondags geen last van hebben😊.
Via wederom vele bochtige wegen, veldwegen vanwege een omleiding kwamen we langs een spoorlijn waar veel volk op de been was.
Zelf had ik het idee dat er een ongeluk gebeurd was en toen we na 50 meter stopten en door sommigen gezegd werd ‘laten we even gaan kijken’ moest dit toch wat anders zijn geweest.
Wat bleek: er was geen ongeluk gebeurd maar er werd een nieuwe brug geplaatst.
Waarschijnlijk was de oude door de overstromingen in juni vernield. Gelukkig maar want ramptoerist bij een treinongeluk daar hou ik niet van😊.
De omgeving van Luxemburg was mede gezien het weer prachtig. Wat minder was dat er een plaatselijke tour/fietstocht georganiseerd was waardoor we op een bepaald punt de verkeersregelaar wel 3 keer gezien hebben. Besloten werd een stuk van de route over te slaan maar dat deed niets af van het motorrijden.
Rond de klok van 18.00 uur waren we weer terug in Schalkenmehren en nu lag de ‘Burger mit pommes’ wel op het bord. ’s-Avonds, na enkele glaasjes gedronken te hebben, trakteerde de eigenaar nog op een ‘snäpschen’. Wij bedankten achteraf Jan omdat wij vonden dat hij het rondje betaald had door het meer-tarief van zijn kamer😊.
Het was zondagmorgen, wederom dauw en het had ‘s-nachts geregend. De koffers werden ingepakt, de motoren vol geladen en na het ontbijt was daar de vraag: zou de motor van Jan starten.
Vol spanning draaide Jan de sleutel om en jawel hoor……………
de motor startte NIET. De eigenaar kwam na de vraag ‘heb je startkabels’ aan met een acculader……………..😉
Al snel werd besloten (zonder Epke) de motor weer een zetje te geven en na 75 meter (weer bergafwaarts) sprong de motor aan. Jan: misschien toch maar eens kijken voor een nieuwe accu (of motor?)
Ook voor deze zondag hadden we een mooie route uitgezet en toen het zonnetje tevoorschijn kwam was het heerlijk rijden. Rond het middaguur ergens een heerlijke maaltijd verorberd maar het volgende ‘slachtoffer’ diende zich al aan. De achterband van Jos bleek ‘versleten’ te zijn, het ‘ijzer’ kwam tevoorschijn. Besloten werd, het was al na de middag dat Jos en Hans rechtstreeks via de autobaan naar huis zouden rijden. Jan waren we net van tevoren ‘kwijt’ geraakt en maar al gauw bleek dat ook Jan de weg naar huis via de autobaan al had ingezet. De andere 5 zouden de route afmaken.
Wat schetst mijn verbazing: rond Mönchengladbach kwamen ons 5 motorrijders voorbij. Ze waren nog eerder thuis als ons, maar dat had natuurlijk ook te maken met mijn achterband😊😊😊
Volgende keer maar eerder de band verwisselen Jos!
Rond 16.00 reed ik thuis de achterpoort door en kon zeggen: een heerlijk en gezellig motorweekend.
Allen bedankt.
P.S. ik heb ook nog 2 filmpjes geplaatst op de Facebook pagina van MC ‘t Wimke https://www.facebook.com/groups/mctwimke
